ADAPTACJA BEZ STRESU

Adaptacja bez stresu.

Mamo, Tato!

Zadbaj, by w miłej formie przekazać dziecku informację, o tym, że pójdzie do przedszkola.
Może to być rozmowa, spacer pod budynkiem przedszkola, uroczysty podwieczorek, na którym oznajmisz mu, że wkrótce zostanie przedszkolakiem. Dziecko powinno wówczas usłyszeć, że jest duże, dzielne, potrafi wiele samo zrobić, więc przyszedł czas, by zostało przedszkolakiem. Może otrzymać z tego powodu gratulacje i książeczkę.

O czym musisz pamiętać?
Jako rodzic przyszłego przedszkolaka powinieneś zdawać sobie sprawę z tego, że nie możecie przebyć drogi rozwojowej za dziecko, bo ono samo musi zdobyć i doskonalić swoje umiejętności. Im mniej będzie się różniło od swoich kolegów, tym szybciej poczuje się wśród nich pewniej. Będzie dumne z tego, że potrafi to samo co inni. Waszym zadaniem w tym okresie jest „sensowne” wspomaganie dziecka , a nie wyręczanie go.

Zatem:

• zadbajcie, aby obuwie i ubranie nie sprawiały dziecku kłopotu, np. kupcie mu buty na rzepy i suwaki, spodenki na gumkę w pasie, a podkoszulki i majteczki z wyraźnie określonym przodem (np. obrazkiem) – w domu uczcie je, jak rozpoznawać przód i tył w częściach garderoby (ubrania powinny się dobrze wkładać, czyli nie mogą być za ciasne, tak aby dziecko mogło osiągnąć sukces w obsłudze samego siebie);
• uważajcie by nie wyprzedzać potrzeb dziecka pytaniami, np. Czy chcesz sikać/jeść/pić?, A może nie chcesz już jeść/bawić się?

Rodzice w takich sytuacjach powinni wykazywać się cierpliwością, poczekać, aż dziecko samo zasygnalizuje potrzebę, i chwalić je za to;

• starajcie się nie karmić dziecka w czasie posiłków, lecz stworzyć miejsce do ich samodzielnego spożywania aby dziecko mogło nabierać wprawy w posługiwaniu się łyżką, widelcem, kubkiem (niech je posiłki bez dopingu bajki z telewizora, książeczki, zabaw typu jedna łyżeczka za mamusię, druga łyżeczka za babusię …);
• pozwólcie na samodzielne radzenie sobie w toalecie, by dziecko nauczyło się samodzielnie zdejmować i zakładać majteczki, podcierać się, spuszczać wodę, myć ręce; rozmawiajcie z nim, tłumacząc, dlaczego ta czynność jest ważna w życiu;
• stwarzajcie sytuacje, by zostawało na jakiś czas pod opieką osób niezamieszkujących na stałe z wami, pamiętajcie, że nie będziecie mogli zostawać z dzieckiem w przedszkolu (no, może trochę w pierwszych dniach), więc stopniowo wydłużajcie czas bez was; zawsze jednak informujcie dziecko, kiedy wrócicie, np.: kiedy zjesz obiadek u cioci lub kiedy skończą się bajki na dobranoc – w ten sposób nabierze ono pewności, że po nie wracacie, i później będzie spokojnie oczekiwać na was w przedszkolu;
• zachęcajcie, aby w waszym imieniu poprosiło w kiosku o gazetę, zapytało obcą osobę o godzinie, poprosiło kolegę w piaskownicy o pozwolenie pobawienia się jego zabawką – w ten sposób nauczy się wyrażania swoich potrzeb, zwracania się do pani w przedszkolu, a także posługiwania się mową. Jeżeli wasze dziecko używa wyrażeń dźwiękonaśladowczych, np. „eee”, „si”, „tam pisiu”, i w ten sposób sygnalizuje swoje potrzeby fizjologiczne lub inne, starajcie się to zmienić, gdyż trochę czasu minie, zanim nauczycielka zrozumie, czego dziecko się domaga, a to może narazić je na dodatkowy stres, jeżeli np. nie zdąży do toalet;
• zadbajcie, by poznawało rówieśników – niech wasza pociecha bawi się z innymi dziećmi na placu zabaw, chociaż będzie to zabawa „obok siebie”, niech samo podejmuje kontakty, rozwiązuje konflikty spowodowane np. zabraniem zabawki przez inne dziecko, bo o pewnych zachowaniach i regułach obowiązujących w zespole musi się dowiedzieć, zanim wejdzie w grupę przedszkolną;
• starajcie się powoli przyzwyczajać dziecko do sprzątania po sobie: zabawek, ubrań, a także do tego, aby przestrzegało zawartych z wami umów w powyższych sprawach oraz zasad postępowania wobec was i innych, np. by witało znajomych, mówiło „dziękuję:, nie odchodziło poza wyznaczone miejsce itp.;
• rozmawiajcie z dzieckiem o przedszkolu o tym, co w nim zastanie, co będzie robiło, ilu będzie miało kolegów, ile koleżanek, kto będzie się nim opiekował;
• chodźcie na spacery w stronę przedszkola, w tym czasie prowadźcie z dzieckiem rozmowy, tłumacząc że to będzie jego przedszkole, tu będą jego koledzy, jego panie, tu będziecie się bawić w ogrodzie itp.;
• kupujcie wspólnie z dzieckiem przedmioty i rzeczy do przedszkola, pozwólcie, by dziecko dokonywało wyboru; jeżeli jakaś rzecz nie spełnia waszych oczekiwań, wyjaśnijcie dziecku, dlaczego musicie poszukać innej;
• unikajcie wypowiadania do innych osób w obecności dziecka komentarzy typu: No wiesz, niema innego wyjścia i muszę go oddać do przedszkola, zwracajcie uwagę, aby nie użalać się nad faktem (np. Trudno, to jedyne wyjście, musi itp.), ale też nie można mieć poczucia winy z tego powodu że na dziecko spada nowy obowiązek;
• czasami zwróćcie się do dziecka trochę głośniej niż zwykle, bo bywa, że kiedy panie w przedszkolu w czasie dużego gwaru muszą coś zakomunikować lub przywołać dziecko stojące zbyt daleko, są zmuszone mówić głośno, a dzieci odbierają to jako krzyczenie „na nie”, dobrze jest dziecku to wyjaśnić.

Rodzice!
Zaufajcie wybranej przez siebie placówce, nie porównujcie jej z innymi, bo każda realizuje ten sam program, ale ma prawo robić to inaczej, tzn. innymi metodami, korzystając z innych pomocy, nauczycielki maga pracować w innym tempie i innymi metodami, by osiągnąć to samo. Przedszkola różnią się dodatkowymi zajęciami, ale o tym należy dowiedzieć się wcześniej i dokonywać wyboru zgodnie z zainteresowaniami dziecka lub jego i waszymi potrzebami.

Zadbajcie, aby wyjście do przedszkola było miłe, spokojne – szczególnie w pierwszych dniach (jeżeli dziecko tego potrzebuje, pozwólcie mu zabrać ulubioną Przytulankę), a zawarte z dzieckiem umowy, np. ustalenie, o której je odbierzecie, były rzetelne i respektowane. Jeżeli zauważycie, że dziecko zbyt emocjonalnie reaguje na rozstanie z osobą odprowadzającą, niech odprowadza je ktoś inny, mniej emocjonalnie związany z dzieckiem.

Starajcie się być mądrymi partnerami nauczycielek, nie odbierajcie informacji problemowych, jako skargi na dziecko, lecz jako troskę i podstawę do rozwiązania wszelki trudności, Załatwianie spraw dotyczących dziecka rozpoczynajcie od rozmowy z nauczycielkami, ale nigdy w jego obecności.

Respektujcie ustalone zasady postępowania na linii przedszkole-dom, bo dziecko nie może się znaleźć na „huśtawce” różnych opinii i oddziaływań. To źle wpłynie na jego wychowanie emocjonalne. Pamiętajcie, że to samo obowiązuje nauczycielki